زمان: پنج شنبه 93/9/20 بعد از نماز مغرب و عشاء

مکان: قم ،مسجد فاطمیه(مسجد حضرت آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه)

(طلاب و فضلای شهرستان لنگرود)

آیت الله عباسی میرزا کوچکی بود که در سالروز شهادت میرزاکوچک به رحمت ایزدی پیوست.

از بارزترین ویژگیهای حاج آقا میتوان حریت و آزادگی ایشان را نام برد، حضرت استاد هیچ وقت حرف زور را قبول نمیکردند و هیچ کس و هیچ چیز نمیتوانست ایشان را از رسیدن به اهدافش باز دارد.

یادگاریهای حاج آقا برای شهر ما زیاد است ؛ از مهمترین یادگاریهای ایشان می توان حوزه علمیه جدیدی را نام برد که در همان محل حوزه قدیمی شهر ساخته شده است،حضرت آیت الله با ورود خود به حوزه خوب شهر لنگرود که متاسفانه چند سالی بود که رنگ غبار را به خود گرفته بود باعث تحولی شگرف در حوزه شدند و شاگردان بسیاری را تربیت نمودند؛شاگردانی که واقعا به استاد خود عشق می ورزیدند و انشالله که بتوانند با اعمال صالح خود در رشد درجات استاد بزرگ خود مؤثر باشند.

از دیگر یادگاریهای ایشان میتوان به موارد زیر اشاره کرد که متاسفانه در سالهای بعد دچار آسیبهایی شد که پرداختن به علل آن در این مجال شایسته نیست

1: برگزاری اولین دوره اعتکاف گروهی در ماه رجب سال 1377هجری شمسی در مسجد جامع شهرستان لنگرود

2: پیگیری جشنهای مردمی نیمه شعبان در میادین اصلی شهر

3: پیگیری پخش نان مجانی در روز میلاد کریم اهل بیت؛امام حسن مجتبی علیه السلام توسط نانواییهای شهر

و...

امسال نیز برای اولین بار سنت حسنه نماز عید غدیر را در شهرستان احیا نمودند و انشالله بعد از ایشان در سالهای بعد نیز این عمل بسیار خوب اما متاسفانه مورد غفلت واقع شده ؛ادامه یابد

حاج آقا معتقد بودن که اعمال و مراسمات مذهبی را باید طوری طراحی نماییم که توسط خود مردم اداره شود که دراین حالت چون کار به خود مردم واگذار میشود ماندگار خواهد بود

منش حضرت استاد زبانزد خاص و عام بود،ساده زیست بود ومردمی ,اهل گذشت بود و با کرامت

روحانی دسترسی که همیشه در کنار مردم بود و ظواهر دنیوی نتوانست اورا بفریبد

روحانی که همرزمان او از رشادتهایش در دوران دفاع مقدس خاطره ها گفته اند،از دلاوریهایش،از نحوه برخورد با شهادت برادر عزیزش,از زهد و تقوایش و..

اگر بخواهم در یک کلمه ایشان را معرفی نمایم؛باید عرض نمایم که او« دیندار» بود

با اخلاص بود و اعمالش عطر دین داشت

حضرت استاد از لحاظ علمی در مرتبه بالایی بودندو مورد عنایت و توجه فقیهان بزرگی که سرآمد آنها میتوان حضرت آیت الله بهجت رضوان الله علیه را نام برد

مجتهدی بود که در شهر کوچک ما زندگی میکرد و قدرش را ندانستیم و خدا او را از ما گرفت.